سری Call of Duty از همان شماره‌ی اول كه توسط استوديوی محبوب Infnity Ward ساخته و به دست Activision انتشار يافت، مورد توجه گيمرها و منتقدان سرسخت سايت‌های مختلف قرار گرفت. دقيقاً هفت شماره از اين فرنچايز بزرگ ساخته شده كه در هر نسخه پيشرفت‌های چشمگيری نسبت به قبل داشته و ابتكارات جديد و جذابی را در سبك FPS داشته است كه هم اكنون به عنوان استاندارد در بيشتر بازی‌های هم سبك استفاده می‌شود. سری CoD يك بازی كاملاً عامه پسند است كه نسبتاً بيشتر قشر گيمر آن را تجربه كرده‌اند و از آن لذت برده‌اند.

بيشتر شهرت و محبوبيت اين سری به خاطر وجود گيم پلی‌ای روان و زيبا و داشتن صحنه‌های سينمایی فراوان (كه در نسخه‌ی چهارم پايه گذاری شد) هست كه در هر نسخه پيشرفت بسيار خوبی داشت. تنها نكته‌ای كه در اين سری كمتر مورد توجه قرار می‌گرفت، داستان بازی بود كه شايد بار‌ها شبيه به آن را در چندين و چند بازی ديده بوديم. داستان‌هایی كه به هيچ وجه درگير كننده نبودند ولی روايت سينمایی و بسيار خوبی داشتند كه باعث می‌شد اين ضعف به خودی خود، بزرگ جلوه نكند. اما اين‌بار Treyarch به عنواناستوديوی دوم سازنده‌ی CoD تصميم گرفت كه در كنار گيم پلی عالی و گرافيك كم نظير، به جای داستانی كليشه‌ای، به دنبال داستانی مهيج و در خور بزرگی سری CoD به همگان عرضه كند. اين بار اين استوديو سراغ همكار و دوست كريستوفر نولان يعنی David S. Goyer كه نويسندگی شواليه‌ی تاريكی (The Dark Knight) را به همراه كريس نولان در كارنامه دارد، رفته است كه نتيجه‌ی آن وجود داستانی بسيار زيبا با روايتی سنمایی بوده است.

7,15,1,2,19,7,25,6,13,6,7,15,14,0

الكس ميسون (Alex Mason) مامور ويژه‌‌ی CIA است كه با وجود چند شخصيت قابل بازی، شخصيت اصلی اين داستان است كه روند اصلی قصه‌ی بازی حول

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: